Στη Λέσχη Ανάγνωσης συνεχίζουμε το αφιέρωμα στην Ιταλική λογοτεχνία διαβάζοντας το μυθιστόρημα Γατόπαρδος [1958] του Giuseppe Tomasi di Lampedusa [1896-1957] σε μετάφραση Μαρίας Σπυριδοπούλου (Bell, 2017).
Την παρουσίαση επιμελείται η φίλη μας Φωτεινή Τσετσώνη.
Θα το συζητήσουμε τη Δευτέρα 27 Μαΐου στις 6μμ στη Βορέειο βιβλιοθήκη (Στεφάνου Δραγούμη 9, Μαρούσι, τηλ. 210 614 7181).
Σικελία, άνοιξη του 1860...
Ο Ντον
Φαμπρίτσιο, Πρίγκιπας ντι Σαλίνα, είναι ακόμη αρχηγός μιας από τις ισχυρότερες
οικογένειες του νησιού. Αλλά ο κόσμος στον οποίο ανήκει πεθαίνει σιγά σιγά,
καθώς ο Γκαριμπάλντι ενώνει την Ιταλία υπό το σκήπτρο ενός καινούριου
βασιλιά...
Ο Ντον
Φαμπρίτσιο διαισθάνεται τον ερχομό της νέας εποχής. Τον βλέπει στα φέουδά του,
που εξανεμίζονται. Στα πρόσωπα των εύρωστων αστών που ετοιμάζονται να πάρουν τη
θέση της γερασμένης αριστοκρατίας. Και πάνω απ' όλα, στον έρωτα που γεννιέται
ανάμεσα στον λατρεμένο του ανιψιό, τον γοητευτικό, φιλόδοξο Τανκρέντι, και μια
άξεστη αλλά πάμπλουτη χωριατοπούλα, την όμορφη Αντζέλικα...
Ανίκανος ν' ανατρέψει την πορεία των γεγονότων, την αποδέχεται με τη φινέτσα και την ειρωνεία που ταιριάζει σ' έναν αληθινό ευγενή...
Το 1958 ο Τζουζέπε Τομάζι, πρίγκιπας της Λαμπεντούζα και δούκας της Palma γράφει το μυθιστόρημα Γατόπαρδος. Επηρεάστηκε από τον πρίγκιπα προπάππου του, σημαντικό αστρονόμο της εποχής του, για να δημιουργήσει τον χαρακτήρα του βασικού ήρωα και να περιγράψει τα γεγονότα της περιόδου εκείνης στη Σικελία. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1963, ένας άλλος γαλαζοαίματος, ο «κόκκινος Βαρώνος» Λουκίνο Βισκόντι (1906-1976), κόμης του Λονάτε Ποτσόλο, την κινηματογραφεί και βραβεύεται με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες. Ο Βισκόντι υπήρξε πιστός, στο περιεχόμενο και στην αντίληψη του κόσμου, του έργου του Λαμπεντούζα. Η ταινία του θεωρείται μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Η μουσική είναι του Νίνο Ρότα. Πρωταγωνιστές οι Μπαρτ Λάνκαστερ, Αλέν Ντελόν, Κλάουντια Καρντινάλε και Τέρενς Χιλλ.
Ο Giuseppe
Tomasi, πρίγκιπας της Lampedusa και δούκας της Palma, γεννήθηκε το 1896 στο
Παλέρμο της Σικελίας και ανατράφηκε στους κόλπους μιας αριστοκρατικής
οικογένειας με παράδοση στην καλλιέργεια των γραμμάτων και των τεχνών. Ο ίδιος
αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη της γαλλικής και αγγλικής λογοτεχνίας,
μοιράζοντας το χρόνο του ανάμεσα στη γενέτειρά του, την οποία αντιμετώπιζε
άλλοτε με περιφρόνηση κι άλλοτε με βαθιά αγάπη, και σε μακρόχρονα ταξίδια. Με
δική του επιλογή, στάθηκε πάντα μακριά από τους ιταλικούς λογοτεχνικούς και
φιλολογικούς κύκλους.
Τα δύο τελευταία
χρόνια της ζωής του υπήρξαν και τα πιο γόνιμα: γράφει τον περίφημο
"Γατόπαρδο", δύο δοκίμια πάνω στη γαλλική λογοτεχνία -ένα με θέμα τον
Στεντάλ κι' ένα σχετικό με τα γαλλικά γράμματα του 15ου αιώνα-, καθώς και τα
τέσσερα αυτοτελή κείμενα που συνθέτουν τη "Σειρήνα".
Ο Τομάζι ντι Λαμπεντούζα πέθανε στη Ρώμη το 1957, πριν προλάβει να δει τον
"Γατόπαρδο" τυπωμένο και χωρίς να υποψιάζεται τη θέση που θα έπαιρνε
το μυθιστόρημα αυτό στα ιταλικά γράμματα, αλλά και στην κινηματογραφική τέχνη,
χάρη στη μνημειώδη μεταφορά του στην οθόνη από τον Λουκίνο Βισκόντι.
Από Βιβλιονέτ:
https://biblionet.gr/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%89%cf%80%ce%bf/?personid=12302
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου