Κάρλος Φουέντες - Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρους

Συνεχίζουμε το λογοτεχνικό μας ταξίδι στο Μεξικό με το μυθιστόρημα «Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρους» [1962] του Κάρλος Φουέντες Μασίας / Carlos Fuentes Macías [1928-2012] σε μετάφραση Έφης Γιαννοπούλου [Άγρα].

Μόνιμο θέμα του πολυγραφότατου και πολυβραβευμένου Φουέντες ήταν το Μεξικό και «το σημείο στο οποίο διασταυρώνεται το κοινωνικό με το ατομικό γεγονός». Το σπουδαίο μυθιστόρημά του Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρους θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα έργα της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας.

Μαζί μας, η μεταφράστριά του, Έφη Γιαννοπούλου. 

Την παρουσίαση επιμελείται η φίλη Στέλλα Χατζημαρή.

Η παρουσίαση και συζήτηση θα γίνει τη  Δευτέρα 28 Απριλίου στις 6.00μμ. στον πολυχώρο πολιτισμού Άρτεμις (Βασ. Όλγας 14 & Σουρή, Μαρούσι, κοντά στον σταθμό Μαρούσι του ΗΣΑΠ, δίπλα στο γυμναστήριο Σπύρος Λούης).  

 

"Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρους" (1962) είναι ο μακρύς μονόλογος ενός ετοιμοθάνατου, μια προσπάθεια εξιλέωσης, μια μη ευθύγραμμη αναδρομή στην ταραγμένη μακριά διαδρομή της ζωής του, που ταυτίζεται με την ιστορία του σύγχρονου Μεξικού, και που υπακούει σε μια εσωτερική αναγκαιότητα και όχι στη χρονολογική τάξη.

Ο Αρτέμιο Κρους, νόθος γιος ενός πλούσιου γαιοκτήμονα που τον εγκατέλειψε και μιας σχεδόν σκλάβας φυγάδας, πολέμησε για τη μεξικάνικη Επανάσταση, ερωτεύτηκε νέος με πάθος, άλλαξε στρατόπεδα, πρόδωσε αρχηγούς και ιδέες, γοητευόμενος από την πολυτέλεια, το χρήμα και την εξουσία· έγινε πανίσχυρος αλλά και άνθρωπος των αμερικανικών εταιρειών, έπαιξε άσχημα παιγνίδια με την πολιτική κι έκανε έναν αποτυχημένο γάμο με την κόρη ενός ξεπεσμένου αριστοκράτη. Πλούσιος, ισχυρός, ιδιοκτήτης μιας μεγάλης εφημερίδας, βουλευτής, με πολυάριθμες επιχειρήσεις υπό τον έλεγχό του, αργοπεθαίνει τριγυρισμένος από τη γυναίκα του, την κόρη του που τον μισεί, ανίσχυρους γιατρούς, τον πιστό γραμματέα του, έναν παπά… Και, παρ' όλα αυτά, το αίνιγμα παραμένει: η ζωή του Αρτέμιο Κρους ακολούθησε μια μοιραία πορεία ή μήπως είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς ελεύθερων επιλογών; Ίσως μόνο το πρόσωπο του θανάτου μπορεί να δώσει μια απάντηση σε τούτη την ερώτηση.

Ο συγγραφέας επιχειρεί μια κατάδυση στην ιστορία και την ψυχοσύνθεση του Μεξικού, μια κάθοδο στα σπλάχνα της μεξικανικής ταυτότητας, για να δημιουργήσει μια σχιζοφρενική ύπαρξη, διχασμένη ανάμεσα στη βία και το όνειρο, ανάμεσα στο θάνατο και το μύθο, όπως ακριβώς και το ίδιο το Μεξικό.

 

Τον Σεπτέμβριο του 2003, ο Κάρλος Φουέντες με την οικογένειά του επισκέφθηκε την Αθήνα και παρουσίασε το έργο του σε εκδήλωση στη Στοά του Βιβλίου όπου έτυχε θερμής υποδοχής από περισσότερους από 500 Έλληνες λογοτέχνες και αναγνώστες. Κατά την παραμονή του, εγκαινίασε στο Μέγαρο Εϋνάρδου την έκθεση φωτογραφίας του, γνωστού στη Λέσχη μας συγγραφέα, Χουάν Ρούλφο.

Είναι ευτύχημα ότι η ΕΡΤ γύρισε ένα ντοκιμαντέρ-αφιέρωμα στον Κάρλος Φουέντες στη γνωστή σειρά «Οι κεραίες της εποχής μας» σε σκηνοθεσία του Απόστολου Καρακάση και παρουσίαση του Ανταίου Χρυσοστομίδη και της Μικέλας Χαρτουλάρη.

https://www.youtube.com/watch?v=7SKo9BDcVsY 

 

Ο Κάρλος Φουέντες (1928-2012) γεννήθηκε στην πόλη του Μεξικού. Πέρασε μέρος της παιδικής του ηλικίας σε διάφορες χώρες (Ηνωμένες Πολιτείες, Χιλή, Αργεντινή), ακολουθώντας τον πατέρα του, που ήταν διπλωμάτης. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους της πεζογραφίας της Λατινικής Αμερικής στη σύγχρονη λογοτεχνία.

Το έργο του περιλαμβάνει μυθιστορήματα, όπως "Η πιο διάφανη περιοχή" (1958), "Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρους" (1962), "Αλλαγή δέρματος" (1967),"Ιερή ζώνη" (1967), "Terra Nostra" (1975), "Το κεφάλι της ύδρας" (1978), "Ο γερογκρίνγκο" (1985), "Ο αγέννητος Χριστόφορος" (1987), "Η εκστρατεία" (1990), "Ντιάνα, η μοναχική κυνηγός" (1994), κινηματογραφικά σενάρια, θεατρικά έργα και δοκίμια, όπως "Ο θαμμένος καθρέφτης" (1992). Το 1993 εξέδωσε το έργο "Η πορτοκαλιά", με το οποίο κλείνει ο αφηγηματικός κύκλος που ονόμασε "Η ηλικία του χρόνου".

Τα βραβεία που του έχουν απονεμηθεί είναι πολυάριθμα. Μεταξύ τους, το 1977 κέρδισε το βραβείο Romulo Galllegos (ανώτατη λογοτεχνική διάκριση στη Λατινική Αμερική), το 1987 το βραβείο Θερβάντες (τη μεγαλύτερη διάκριση που δίνεται σε ισπανόφωνο συγγραφέα), το 1994 το βραβείο Principe de Asturias de las Letras, το 2003 το βραβείο Roger-Caillois, το 2011 το Premio Formentor de las Letras και άλλα πολλά. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες.

Έφυγε από τη ζωή στις 15 Μαΐου 2012 σε ηλικία 83 ετών, σε νοσοκομείο της μεξικανικής πρωτεύουσας όπου νοσηλευόταν με καρδιακά προβλήματα.

Λίγους μήνες μετά τον θάνατό του, συστήθηκε διεθνές βραβείο λογοτεχνίας που φέρει το όνομά του, το οποίο απονεμήθηκε την πρώτη χρονιά στον Περουβιανό Μάριο Βάργκας Γιόσα.

Πηγή: Βιβλιονέτ, https://www.biblionet.gr/carlos-fuentes-c26423